Skip to main content

Open vizier (1)

Geen plaatsvervangende schaamte. En ik wilde mij al helemaal niet ergeren of irriteren. Daarom zocht ik ruim 2 weken geleden, zodra ik de staantribune van IJsselmeervogels opliep, een strategische plek. Uiteraard een positie met goed zicht. Maar ook een locatie, zo schatte ik in, waar ik niet tussen dat handjevol dubieuze figuren zou komen te staan die ik zojuist gespot had bij de corteo.

Ik vond het een goed initiatief. Zeker, het fenomeen corteo was niet nieuw meer. Maar ik werd enthousiast van het idee dat deze supportersprocessie voor het eerst door Blauwen werd gelopen als prelude naar een sfeervolle ondersteuning tijdens de derby. Toen ik op de Westdijk stond en de naderende corteo bekeek, zag ik voor het overgrote deel echte Blauwe supporters die met open vizier, bravoure en zelfvertrouwen hun strijdliederen ten gehore brachten. Zoals het hoort. Prachtig om te zien, prachtig om te horen. Maar helaas zag ik ook een paar figuren die hun gezicht grotendeels hadden afgeschermd met een masker of een sjaaltje. Om het clichébeeld af te maken hadden ze een baseballpetje op plus capuchon. Ze bewogen zich schichtig en berekenend tussen de echte supporters en profiteerden van de anonimiteit die de groep hun bood.

Het uiterlijk en het gedrag van dit kleine groepje, het zullen 5 of 6 personen zijn geweest, kwam bijna lachwekkend op mij over. Ik vond het een hele slechte kopie van raddraaiers die, zo wordt het vaak vertoond op tv, vermomd als supporter zich misdragen rondom een risicowedstrijd. Maar het was meer. Ik besefte dat deze mislukte herdruk van de voetbalvandaal volledig de dorpsderbyplank missloeg. De rivaliteit tussen Rood en Blauw vindt namelijk plaats in alle openheid waarbij het draait om clubliefde en loyaliteit. De vorm van die rivaliteit is altijd subtiel, altijd met een knipoog. En altijd met open vizier.
Dit groepje straalde in alles het tegenovergestelde uit. Dat werd een halfuurtje laten pijnlijk zichtbaar toen er zomaar 4 rookbommen vanuit het Blauwe vak op het kunstgras van IJsselmeervogels werden gegooid. Een volstrekt belachelijke en schandalige actie. Het deed mij goed dat er direct door diverse supporters op de staantribune werd gereageerd. Helaas was het kwaad al geschied en waren de boosdoeners, daders is een beter woord, laf verdwenen in de drukte.

De open brief van het bestuur van maandag jl. richting deze pseudo-Blauwen komt dan ook geen dag te vroeg. De boodschap van dit schotschrift met de titel, ‘gedraag je of blijf lekker thuis’, wordt, gezien de reacties op o.a. de sociale media, zeer breed gedragen en enorm gewaardeerd.
Ik heb overigens niet de illusie dat die paar individuen zich er iets van zullen aantrekken. Als hun directe omgeving dat wel doet dan zijn we al een heel eind opgeschoten.
Wat mij betreft is de open brief, behalve een waarschuwing aan die paar verdwaalde spelbedervers, vooral een duidelijke verklaring en belofte aan de leden, vrijwilligers en supporters van S.V. Spakenburg. Maar ook aan de KNVB, de gemeente, sponsors, pers, IJsselmeervogels en alle clubs uit de 2e Divisie is het een helder en welkom statement.

Open vizier (2)

Een klein uurtje na de winstpartij tegen TEC zag ik hem opeens staan in de kantine. Ik vroeg hoe het met hem ging. Hij haalde z’n schouders op. ‘Je bent viraal gegaan’ zei ik ten overvloede. Om vervolgens er aan toe te voegen dat er wel heel veel over hem heen gekomen is.

Het is bijna een jaar geleden dat ik in deze kroniek een column schreef over Argjend Selimi. Het waren de weken na zijn geweldige invalbeurt thuis tegen Katwijk en zijn flitsende optreden, met goal, tijdens de dorpsderby. Ik schreef; ‘Niet alleen zijn spel op de groene mat maar ook zijn optredens in de media dragen er aan bij dat ik Selimi met het woord kwikzilverachtig wil duiden. Want hij komt ook via krant, radio en tv op mij over als onbevangen, jeugdig, onnavolgbaar en spontaan’.

Hij keek mij met een innemende lach aan. Het was dezelfde raadselachtige grijns die hij liet zien tijdens het gewraakte interview van ruim twee weken geleden. Zijn ervaringen daarna zijn echter minder lachwekkend. Dat hij er flink van langs heeft gekregen op social media is bekend. Maar ik schrok ervan toen hij zei dat hij ook meerdere keren door onbekenden bedreigd is. Het was de opmerking waarvan je wist dat deze zou komen.

Anonieme bedreigingen dus. Sinds de komst van de sociale media is het een beschamend en hardnekkig verschijnsel. De sportwereld is hierop helaas geen uitzondering. In het profvoetbal zijn dit soort bedreigingen al schering en inslag. Helaas komt het dus ook voor in de lagere divisies. Kritiek leveren, face-to-face en met respect voor elkanders standpunten is er niet meer bij. Het open vizier is definitief verdwenen.

Argjend nam afscheid van mij met de woorden dat de bedreigingen hem niets deden. Ik geloof hem graag. Vanwege zijn onafhankelijke en onbevangen karakter heb ik de indruk dat hij er redelijk immuun voor is. Dat het allemaal van hem afglijdt. Laten we het hopen.

Schimmengevecht

Enerverende tijden voor de nieuwe leden van de Technische Commissie (TC). Het is meteen volle bak want binnen twee weken werden er met Vince Gino Dekker en Robin Eindhoven direct twee aanvallers gecontracteerd. Over slagvaardigheid gesproken.

Maar even achterover leunen is er niet bij want er moet per direct een nieuwe trainer komen.
Nadat trainer Jaap Stam van Feijenoord er maandagmiddag jl. de brui aangaf, begon alles rond John de Wolf te schuiven. Op dinsdag werd de naam van de Blauwe trainer al veelvuldig in verband gebracht met de gevallen grootmacht uit Rotterdam. Op de dag van de bekerwedstrijd van Spakenburg tegen ASWH kwam alles in een geweldige stroomversnelling met als resultaat dat nog geen 2 uur vóór het eerste fluitsignaal bekend werd gemaakt dat John de Wolf vertrekt richting De Kuip. Hij zat tegen de zwartwitten uit Hendrik-Ido-Ambacht voor het laatst op de bank. Werk aan de winkel dus voor de TC. Het spel is op de wagen. Het onvermijdelijke schimmengevecht met kandidaat-trainers, zaakwaarnemers en pers kan beginnen.

Een trainer die binnenkort ook weer in die mallemolen terecht zal komen is Gert Jan Karsten. De technische verantwoordelijke man van HHC heeft een paar dagen geleden aangegeven dat hij na dit seizoen stopt bij de Hardenbergers. Ik zag hem staan in de Blauwe kantine, na afloop van de wedstrijd tegen ASWH. Hij stond te praten met matchwinner Koos Werkman. Die twee kennen elkaar goed want Koos heeft een HHC verleden.
Het zal puur toeval zijn geweest dat Karsten aanwezig is bij Spakenburg juist op de dag dat de Blauwen een nieuw vacature hebben te vervullen. Maar het deed mij wel beseffen dat in het landschap van werkzoekende trainers mechanismen in gang worden gezet zodra er een vacature is. Anders gezegd; een beschikbare trainer zoeken is niet nodig, zo’n trainer laat zich vinden.

Hille Beekhuis

 

Leave a Reply

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.