Afgelopen vrijdag is er een receptie gehouden voor Frans Hartog, die al 25(!) jaar lang grensrechter is bij SV Spakenburg. Via dit artikel willen wij nog extra aandacht geven aan dit bijzondere jubileum en tevens spraken wij met Frans over zijn lange carrière als vlagger.
Het begin
Frans moest lopende het seizoen (1997/98) invallen omdat de leider/vlagger destijds geschorst was. De eerste wedstrijd was uit bij VVOG, scheidsrechter van dienst was Fabian de Lima Schepens. Zelden heeft iemand bij Spakenburg zo snel carrière gemaakt, ik weet niet wat Frans gezegd heeft of laten zien, maar direct is hij een vaste waarde voor het tweede geworden en hij staat daar nog steeds te vlaggen. Voorlopig plakt hij er nog vijf jaar aan vast.
Manusje van alles
In die tijd floot Frans al de jeugd én het vijfde elftal thuis, toen werd hij dus gevraagd om het tweede te vlaggen. Frans was toen ook nog medeleider van de C-4, hij snapt nog niet hoe dat allemaal te combineren was, want eveneens draaide hij ook nog bardiensten wanneer het eerste thuis speelde.
Herman wist Frans ook altijd te vinden, zo is al het tapijt op de wanden sporthalbar, kantine, jeugdbestuurskamer zelf opgeplakt, maar Frans is een bescheiden man en hij houdt er niet van om in de belangstelling te staan. Zijn vaste uitspraak is tot op de dag van vandaag: “Doe maar normaal, tis voor je CLUB en das genoeg!”
Altijd wat te beleven
Met Frans beleef je ook genoeg. Met het teamuitje in dit seizoen was er een mooi verhaal. Bij de Veldmuis gingen we voetgolven en halsoverkop lag er een kalf in de sloot. Toen is Frans poedelnaakt de sloot in gedoken om dat kalf eruit te trekken. Het kalf heeft het overleeft en Frans ook!
Nog een mooi weetje: Tijdens de ‘reserve’-derby draagt hij ook altijd een kampioensshirt van Spakenburg onder zijn scheidsrechters-tenue, die gaat bij een overwinning uit om vervolgens een buikglijder óver de tafel heen in onze materiaalbak te doen.
Nog een paar mooie verhalen
Tijdens het trainingskamp in Zeist wilde de over fanatieke trainer Marcel van Dijk eigenlijk geen bier. Na lang aandringen van spelers werd er een compromis gesloten. Vraag was alleen hoeveel bier. Na overleg met aanvoerder werd besloten om Frans het bier te laten regelen. Dat heeft de trainer geweten. De trainer had de koelkasten in de barakken al vol staan met allemaal gezonde dingen en toen kwam Frans eraan met zijn bus. Helemaal vol met bier. Dat moest natuurlijk ook koud gezet worden, dus al die gezonde dingen eruit en het bier erin. De nacht erop is er goed gedronken onder het genot van een kaartje leggen.
Tijdens het uitje met het team kwam Frans in Breda een kroeg niet in omdat hij zijn oorbel niet uit wilde doen. Dit gaf de beveiliger nog aan, maar Frans ging die absoluut niet uitdoen en hij liep dus gewoon stug door.
Als aandenken van de 1/8 finale tegen HBOK (Het Begon op Klompen) kregen we ook echt klompen. Na de 4-3 overwinning kon Frans het niet nalaten de klomp(en) te vullen met bier om ze vervolgens net zo hard weer te legen in z’n maag. Conclusie: Frans is niet kieskeurig hoe hij zijn bier drinkt.
Afsluitend over dit alles, Frans is een echte clubman en wij hopen op nog vele jaren vlaggen en lachen!
