Achter de reclameborden is een kroniek van niet alledaagse gebeurtenissen rondom het sportveld. Opmerkelijke en minder opmerkelijke zaken passeren hierin de revue.
Vinex
Het zijn er niet veel. Maar er zijn dagen dat ik niet in ons mooie dorpscentrum wil zijn. Braderieën en markten verdraag ik slecht dus de jaarlijkse Spakenburgse Dagen laat ik graag aan mij voorbijgaan. En dan is er nog de dag dat IJsselmeervogels kampioen wordt. Ook op zo’n moment zorg ik ervoor dat ik ruim buiten het bereik van onze fraaie museumhaven ben. Ooit, heel lang geleden, ben ik een keer verzeild geraakt in de kampioensoptocht van de rooien. Ik was na een wedstrijdje voetbal blijven hangen in onze kantine en fietste nietsvermoedend, met m’n Blauwe voetbaltas over m’n stuur, naar huis. Plotseling reed ik tussen de karren waarop de jeugd van onze zustervereniging stond te juichen. Nog voordat ik een andere route kon kiezen klonk het onvermijdelijke ‘kijk, een Blauwe’ vanaf een kar. Vervolgens kreeg ik alle strijdliederen van onze buren over mij uitgestort. Nee, die fout heb ik daarna nooit meer gemaakt.
Ook zaterdag 3 mei niet. Ik had die ochtend kantinedienst en kon nog ongestoord naar ons sportpark fietsen want er waren uiteraard nog geen kampioensfestiviteiten aan de gang. Het enige waarmee ik werd geconfronteerd waren rode vlaggen die diverse supporters van onze buren alvast hadden uitgestoken. Ze herinnerden mij er ten overvloede aan wat er deze middag stond te gebeuren. In onze kantine was het aanstaande kampioenschap van IJsselmeervogels hét gespreksonderwerp aan de koffietafel. En wat je dan op zo’n dag gaat doen als Blauwe? De schuur opruimen, aan de slag in de tuin, winkelen buiten het dorp of op familiebezoek. Iedereen had zaterdagmiddag 3 mei z’n agenda ingevuld, maar niemand had, je verwacht het niet, een verplichting op of rondom het Spuiplein.
In de loop van de ochtend stonden er opeens opgetogen jeugdspelers met hun ouders aan de bar. Het waren de mannen van de ‘onder 14-1’. Ze hadden de derby gewonnen op het veld bij de buren. ‘Daarmee komen we deze zaterdagmiddag wel door’, vertrouwde voetbalvader Alfred de Graaf mij met een knipoog toe. En dat was ongeveer dezelfde boodschap die ik te horen kreeg van de spelers van ons tweede elftal die op het punt stonden om op ons hoofdveld de derbystrijd aan te gaan met onze buren. Even later sprak ik wat voetballers van ons derde seniorenteam die deze middag met Hercules uit Utrecht de degens gingen kruisen. Bij winst kon de kampioensvlag in top. Derde elftalspeler Tony Offringa was luid en duidelijk: ‘als je zelf kampioen wordt dan heb je helemaal niets met de buren te maken’. Om half 2 zat mijn kantinedienst erop en fietste ik snel naar huis. Weg van De Westmaat, weg van het Spuiplein, veilig richting een verre Vinexwijk. Met de woorden van Alfred en Tony als gezelschap.
Hille Beekhuis
Heilige grond
Uitgerekend in de week dat er in Vaticaanstad een nieuwe paus werd gekozen, kregen wij afgelopen zaterdag bezoek van de heren die achter het Belgische YouTube kanaal Heilige Grond zitten. De meer dan sympathieke jongemannen, beide gezegend met de naam Arthur, namen de moeite om zaterdagochtend in alle vroegte vanuit Antwerpen te vertrekken en een editie over Spakenburg te maken. In hun eigen land doen zij dat namelijk van plaatselijke amateurclubs, maar aangezien de competitie in België reeds is afgelopen, trok men dus de landsgrens over. De insteek van beide studenten is om een club met een verhaal (of meerdere zelfs) in beeld te krijgen, zonder dat het over het spelletje zelf of de te volgen tactiek gaat.
Dat zij bij onze club zijn uitgekomen, heeft uiteraard niets te maken met het aantal kerkgebouwen in Bunschoten, maar natuurlijk alles met de bekercampagne van twee jaar geleden en het kampioenschap in de Tweede Divisie van vorig seizoen. Maar ook de aanwezigheid van de Vogels op nog geen 50 meter zagen zij als een USP. In het sponsorhome kregen achtereenvolgens Floris van der Linden, Hille en ik en tot slot voorzitter Marc Schoonebeek een aantal vragen voorgeschoteld, waarop wij uiteraard geheel vanuit ons eigen perspectief antwoord mochten geven. Hille en ik werden onafhankelijk van elkaar geïnterviewd waarbij ik wel aanwezig was bij het interview van Hille, maar andersom niet. Grappig was het om te constateren dat de antwoorden die Hille gaf eenzelfde strekking hadden als die van mij. De woordkeuze verschilde overigens wel.
Tijdens de wedstrijd maakten de heren opnames van ‘van alles en nog wat’ en via Whatsapp kreeg ik tegen het einde van de wedstrijd de vraag of zij na het laatste fluitsignaal het veld op mochten om spelers op het veld te interviewen. Dit appje was eigenlijk bedoeld voor secretaris Marijn de Graaf, maar ik had ze en dat zal Marijn mij vast wel vergeven alvast groen licht gegeven. Ergens in juli 2025 gaat de reportage viraal en ik ben heel erg benieuwd wat zij ervan gemaakt hebben. Spakenburg won in de dying seconds tegen het serieus in problemen zijnde Noordwijk met 2-1. Dat was niet eens het meest opvallende van deze wedstrijd want dat was zonder enige twijfel de dubbele wissel die trainer Chris de Graaf nog voor de eerste drinkpauze in de eerste helft doorvoerde. Maar ja, dat zijn juist aspecten waar het bij de jongens van Heilige Grond nou niet om gaat.
Tijmen Beekhuis