Affur de rucloamubordu #139

Een passend afscheid, dat had ik ze graag gegund. Maar het coronavirus gooide roet in het eten voor beide verdedigers. En dat zijn ze. Tot in het diepste van hun vezels; verdedigers.
Bij hun komst in de zomer van 2017 was direct duidelijk dat Barry Beijer en Tom van der Neut niet naar De Westmaat waren gehaald voor franje en frivoliteit. Spakenburg moest kampioen van de
3^e Divisie worden en dat begint, vraag het maar na bij trainer John de Wolf, bij een hechte defensie. Al tijdens de oefenwedstrijden bleek dat je Barry en Tom wel om zo’n verdedigende boodschap kon sturen. Een nieuw centraal duo was geboren. Barry als aanvoerder en regisseur, Tom als slot op de deur. Een betonnen combinatie. Vooral in dat kampioensjaar liepen de meeste aanvallers zich stuk op het zakelijke Blauwe centrum, gesteund door doelman Leon ter Wielen, uit hetzelfde hout gesneden.

Toen ik Barry tijdens die voorbereidingsperiode voor het eerst aansprak, kwam hij beschaafd, open en welbespraakt op mij over. Hij koos zijn woorden zorgvuldig maar draaide niet om de hete brei heen. Ik voelde het meteen; dit is de nieuwe aanvoerder van de Blauwen, een natuurlijk leider. Hij maakte bijna wekelijks zijn opwachting in de kantine. En dat deed hij niet alleen na een overwinning. Altijd weer was hij aanspreekbaar, toegankelijk voor iedereen. Dat maakte hem populair bij menig supporter.
Ook Tom wist de weg naar de kantine te vinden. Zijn ouders, trouwe volgers van hun zoon, hadden dan al ruimschoots kwartier gemaakt voor de sympathieke fysiotherapeut. Toen ik Tom voor het eerst sprak voetbalde hij al ruim een jaar bij de Blauwen. Ik was blijven hangen in de kantine en ja, dan kan het bijna niet missen dat je Tom tegen het lijft loopt. Hij was relaxed, makkelijk in de omgang en amicaal. Wat een contrast met de onverstoorbare en koele verdediger in het veld.

In de gesprekken die ik de afgelopen seizoenen met beide heren had, kwam altijd weer de drive om te winnen naar boven. Ook die keer dat het ging over de schoonheid van een bal onderkant lat. Ik gaf aan (ik weet het, ik ben teveel een romanticus) dat een bal onderkant lat, zonder dat het een doelpunt oplevert, mijn voorkeur had boven een simpel intikkertje. Daar moesten Barry en Tom niets van weten. Voor franje en frivoliteit was geen plaats want beiden gingen resoluut voor het klinische intikkertje. Ook tijdens een trainingspartijtje. ‘Want je wilt toch winnen?’

Een uitzwaaiwedstrijd zit er dus niet in. Vanwege het coronavirus blijkt nu dat Barry en Tom hun laatste thuiswedstrijd op zaterdag 29 februari hebben gespeeld. Dat was tegen Jong Volendam. Een week later speelden ze, zonder het te weten, hun afscheidswedstrijd voor de Blauwen. In Katwijk tegen Quick Boys werd het voor beide verdedigers een afscheid in stijl. Want Spakenburg won. En hield de nul.

Er is nog veel onduidelijkheid over de start van het nieuwe seizoen. Wordt het begin september? Wordt het ergens in de herfst of wordt het pas in het nieuwe jaar?
Wat wel zeker is; des te later er wordt begonnen met voetballen des temeer ontstaat de noodzaak om extra speeldagen te vinden. Dat wordt voetballen op doordeweekse dagen maar zeer waarschijnlijk ook op feestdagen. In het Paasweekend deden we dat overigens al maar voetballen tijdens de Kerstperiode is een noviteit.

In Nederland kennen we ‘kerstvoetbal’ niet maar in Engeland doen ze het al jaren. Op 2^e Kerstdag, Boxing Day, wordt er gewoon afgetrapt. De naam is afgeleid van een box met voedsel en eventueel kleding die wordt weggegeven aan minder bedeelden. Door het heerlijke eten en de cadeaus waarvan met Kerst wordt genoten, vormt Boxing Day een mooi contrast tussen geven en nemen. Ook stunten winkels op 26 december met enorme kortingen terwijl er op deze dag na Kerst ook allerlei evenementen worden georganiseerd. Waaronder voetbalwedstrijden. Het zijn potjes die traditioneel goed bezocht worden want hele families gaan er naar toe.
Al jarenlang kijk ik met bewondering naar het fenomeen Boxing Day. Vooral ook omdat een paar dagen later, Nieuwjaarsdag, er wederom gevoetbald wordt. Het kan niet op bij die Britten.
Het is niet voor niets dat veel liefhebbers van Engels voetbal tijdens deze periode de oversteek maken omdat men dan de kans heeft om in een kort tijdbestek een aantal voetbalwedstrijden te bekijken.

De vraag is of dit ook in Nederland mogelijk is. Jarenlang was het uitgesloten maar nu, in deze tijd waarin alle vastigheid vloeibaar is geworden, wordt er serieus over gesproken. Het kan daarom bijna niet missen dat de voetballers uit de Eredivisie en 1^e Divisie met de feestdagen in december hun kicksen onderbinden.

Zou dit ook gaan gelden voor de 2^e Divisie? Mocht dit zo zijn dan hoop ik uiteraard op een thuiswedstrijd van onze Blauwen. Tegen een gerenommeerde tegenstander. Sterker nog, het lijkt mij hét moment om op deze dag een grote wedstrijd te plannen. Katwijk is dan de ideale opponent. Met de kerstboodschap van vrede op aarde nog vers op het netvlies van beide supportersgroepen zal deze wedstrijd, zonder buscombi uiteraard, geen problemen opleveren. En waarom zou het niet mogelijk zijn om op dezelfde dag ook meteen IJsselmeervogels thuis tegen Quick Boys af te werken? Alle seinen staan dan op groen voor een grote verbroedering van beide vissersdorpen op 2^e Kerstdag.

Als een dubbele klassieker op De Westmaat een keer een kans moet krijgen dan is het wel op 26 december. Onder het magische gesternte van Boxing Day.

Hille Beekhuis