Affur de rucloamubordu #142

Achter de reclameborden is een kroniek van niet alledaagse gebeurtenissen rondom het sportveld. Opmerkelijke en minder opmerkelijke zaken passeren hierin de revue.

Italiaanse toestanden
Elk jaar tijdens de vakantie kan ik het niet laten. Eerst keken mijn vrouw en kinderen er vreemd van op maar inmiddels zijn ze er helemaal aan gewend. We hebben er ook duidelijke afspraken over gemaakt; het mag niet ten koste gaan van de reguliere invulling van de vakantie en, klonk het unaniem; ‘je gaat maar lekker alleen, wij gaan niet mee’.
En zo liep ik deze vakantie in Italië weer in m’n uppie naar een aantal voetbalstadions. Ik ben namelijk al jaren gefascineerd door het gegeven dat een voetbalveld, en in bredere zin een voetbalstadion, onderdeel uitmaakt van het dorp- of stadslandschap. Hoe zo’n veld een hinderlijke sta-in-de-weg is in een woonwijk. Hoe zo’n stadion, met weer een gebouwtje of tribune erbij, uitgegroeid is tot een architectonisch allegaartje. Hoe lichtmasten medebepalend zijn voor de skyline van een stad.
Het was een vruchtbare vakantie want in totaal bezocht ik 5 stadions. Drie daarvan dragen de naam van een clubvoorzitter.

Als eerste Stadio Pierluigi Penzo in Venetië, thuisbasis van Venezia, een club uit de serie B. Het fraaie van dit stadion is dat je de mogelijkheid hebt om je bootje aan te meren want in Venetië ligt alles, ook het voetbalstadion, aan een onvermijdelijk kanaal. Nummer 2 is Stadio Romeo Anconetani van AC Pisa, ook uitkomend in de serie B. Bijzonder aan deze betonnen bak is dat je vanaf de tribune de scheve toren ziet. De kaarsrechte lichtmasten benadrukken ten overvloede dat de toren van Pisa volledig uit het lood staat.
Tenslotte Stadio Ennio Tardini in Parma. Dit stadion van bespeler Parma FC uit de serie A ligt ingeklemd tussen fraaie villa’s en gedistingeerde flats. Deze buren krijgen alle stadiongeluiden er gratis bij want door problemen met de akoestiek verlaten alle spreekkoren en gezangen direct het stadion.
Drie verschillende stadions in 3 verschillende steden. Wat deze stadions gemeen hebben is dat ze vernoemd zijn naar een voorzitter. En dat is in Italië geen uitzondering. Vaak trad zo’n voorzitter op als geldschieter. Hij financierde een verbouwing of verhoogde het spelersbudget. Ook was het geen uitzondering dat deze weldoener met geldinjecties voorkwam dat de club omviel.
Bescheiden tegenprestatie; zijn naam pontificaal op de gevel.

Toen ik op onze Blauwe site het indrukwekkende ‘in memoriam’ gelezen had van onze overleden oud-voorzitter Gerrit van Goor dwaalden mijn gedachten af naar deze Italiaanse stadions. In het eerbetoon aan deze markante voorzitter stond namelijk een daad van extreme clubliefde beschreven. Citaat: ‘Toen de bouw leek te stagneren vanwege gebrek aan geld nam de voorzitter zelfs een lening op zijn eigen woning, zodat men verder kon bouwen aan de accommodatie.’ Bijzonder, bizar en betoverend. Wij Blauwen zijn, alleen al om deze onbaatzuchtige actie (overigens is later alles door onze club terugbetaald), heel veel dank verschuldigd aan deze man die voorzitter was van 1965 t/m 1974. Want indien dit in Italië was gebeurd dan had ons sportpark begin jaren ‘70 ongetwijfeld een naamsverandering ondergaan.

Laat de prachtige geste van Gerrit van Goor daarom voor ons allemaal een waarschuwing zijn. Geen Italiaanse toestanden aan de Westdijk. Geen Pierluigi, Romeo, Ennio of een andere charlatan die, vermomd als gulle suikeroom, de naam van ons sportpark ter discussie stelt. Dat mag nooit gebeuren want het inspirerende optreden van Gerrit van Goor maakt ons allemaal schatplichtig aan de naam De Westmaat. Voor altijd.

Hille Beekhuis

Italiaanse toestanden (2)
22 augustus jl. oefende Spakenburg thuis tegen VVSB uit Noordwijkerhout. Trainer aldaar is Richard Plug en die zal ongetwijfeld met veel plezier naar de Westmaat zijn afgereisd.
3 seizoenen geleden namelijk, toen wij veroordeeld waren tot het spelen in de 3^e Divisie, verloren wij tweemaal van Odin’59 uit Heemskerk. Trainer destijds: juist, Richard Plug. Tijdens de wedstrijd in Spakenburg had de aimabele doch spraakvolle trainer iets teveel commentaar op de leiding waarna hij door de leidsman naar de tribune werd verbannen. Plug vermaakte zich opperbest zo dicht in de buurt van de mannen van de ronde tafel en hij had daar alle reden toe, want hij zag zijn ploeg zoals eerder gememoreerd, winnen van Spakenburg. Maar ik kan u verklappen dat de uitzege die middag niet de grootste winst voor hem was. Plug kwam tevens vlak in de buurt te zitten van ene Anouk Broersma. Deze prachtige dame bekleedde in 2013 de hoofdrol in een aflevering van Jaap Jongbloed ’s “mooiste meisje van de klas”. Cupido heeft die zaterdagmiddag op de tribune bij Spakenburg genadeloos toegeslagen want die twee zijn nog altijd bij elkaar.
Toen ik Plug een paar weken terug zo vanaf de tribune gade sloeg, zag hij er gebruind en met stoppelbaard inderdaad mediterraans uit. En aangezien Italianen verleiders bij uitstek zijn, moge men gerust spreken van niet alleen Italiaanse toestanden maar meer van een Italiaans sprookje.

Sport in beeld
De bal rolt. Afgelopen weekend is het seizoen 2020-2021 van start gegaan in de Tweede Divisie en eerlijk is eerlijk, een kleine 5 maanden geleden had ik daar een hard hoofd in. Ik had toen de verwachting dat het hele kalenderjaar 2020 niet meer in competitieverband zou worden gespeeld maar zie daar, de nodige versoepelingen hebben het toch toegelaten. Voor de complotdenkers en overige azijnzeikers onder ons: tel momenteel uw zegeningen.

Spakenburg startte uit tegen Scheveningen en aangezien het voor supporters momenteel niet mogelijk is je favoriete club tijdens uitwedstrijden te ondersteunen, is er een alternatieve manier gevonden om toch de wedstrijd te kunnen zien: de livestream.
In het voorste gedeelte van de sporthal stonden exact in het midden twee beeldschermen rug aan rug. Zo kon er dus van twee kanten de wedstrijd bekeken worden, zittend aan terrastafels en daarachter zelfs nog de houten sporthaltribunes. Uiteraard zo ingericht dat er rekening werd gehouden met de 1,5 meter regel.

Zo zat ik met de nodige kriebels in mijn buik (standaard overigens hoor, als Spakenburg voetballen moet) aan één van de tafels en was ik deelnemer van een toch wel historische gebeurtenis. Ik moest gelijk terugdenken aan de tijd dat niet iedereen een televisietoestel in de huiskamer had staan. Bij belangrijke sportevenementen zochten mensen elkaar op daar waar er wel ééntje was en keek men, in zwart-wit, naar Sport in Beeld, de voorloper van Studio Sport. Hopende getuige te zijn op een stuk sporthistorie. De beelden afgelopen zaterdag waren weliswaar in kleur maar de kwaliteit liet wel wat te wensen over en daarbij ontbrak het niet alleen aan (wedstrijd)commentaar maar, linksboven in beeld, ook de speeltijd. Het was dus wat improviseren. Na de 0-1 klonk het cynisch “we worden kampioen” wat met het nodige hoongelach werd begroet. Nadat de gelijkmaker viel, was het echter muisstil.

Na afloop van het gelijke spel waren er zelfs supporters die het vroege puntverlies met de seizoen ouverture van vorig jaar gingen vergelijken. “Als wij de komende twee wedstrijden verliezen hebben wij net als vorig jaar ook 1 uit 3”. Tja, niet alleen Sport in Beeld keerde voor even terug op de Westmaat, ook de waan van de dag.

Tijmen Beekhuis

Een vast onderdeel van een nieuw voetbalseizoen is het interview van SpakenburgTV met de nieuwkomers. Ik ben trouwe kijker van deze vraaggesprekken want je krijgt een goede eerste indruk van de nieuwe Blauwe selectiespelers.
Dit jaar viel mij het interview op met Frank Olijve, de van De Graafschap afkomstige verdedigende middenvelder die een belangrijke schakel moet worden in het elftal van Erik Meijers.
De sympathiek ogende routinier praat zoals hij voetbalt. Ontspannen, gedreven en weloverwogen. Op het veld wil de oud-prof elke wedstrijdsituatie lezen en doorgronden. Op dezelfde manier onderging hij ook de vragen van interviewer Marijn de Graaf. Hij reageerde daarom niet op specifieke vragen over de zojuist gespeelde wedstrijd. De geboren Amsterdammer lag vooral de nadruk, vanwege de weinige speelminuten bij De Graafschap en de gedwongen rustperiode door corona, op het werken aan wedstrijdritme en het hervinden van voetbalplezier. Frank Olijve kijkt daarmee over de oefenwedstrijden heen. Zijn horizon is niet een oefenpotje winnen maar vooral veel meters maken. Lijf en geest voorbereiden op de harde wetten van de komende competitie. Met genieten als bijvangst.

Vorige week zaterdag tegen OSS’20 was het in de loop van de 2e helft duidelijk zichtbaar dat de man die centraal staat op de zojuist verschenen fraaie teamfoto, er finaal doorheen zat. Trainer Erik Meijers liet de zomeraankoop gewoon staan. En terecht want om wedstrijdfit te worden moet je zo af en toe door de pijngrens.
Dinsdag jl. tegen Juliana ’31 speelde hij slechts een helft. Verstandig want het gevaar van overbelasting ligt op de loer. De 2e helft zat Frank overigens naast de dug-out op een hometrainer, bezig met een cooling down. Over meters maken gesproken. |
Hij zat er al fietsend met een glimlach dus met het hervonden spelplezier komt het wel goed. Maar is hij ook op tijd wedstrijdfit? Voor ons toeschouwers is dat moeilijk in te schatten. Gezien de professionaliteit van speler en begeleiding verwacht ik dat de beoogde nieuwe aanvoerder, om in wielertermen te blijven; op koers zit.
Het ziet er dus goed uit maar over 2 weken krijgen we het echte antwoord want dan start de competitie. In die 2 weken kan er met de voetballer die de cruciale nummer 6 positie moet gaan invullen nog van alles gebeuren. Kortom, Parijs is nog ver.

Hille Beekhuis

Wij leven in vreemde tijden momenteel en staan middenin de geschiedenis. Het Corona-virus, Covid-19, heeft de wereld nog behoorlijk in haar greep en waartoe het allemaal leiden zal, is zeker op dit moment nog ongewis.
Het virus en alle onzekerheden die dat de afgelopen periode met zich meebracht en nog steeds brengt, heeft de commissie van de Spakenburgse presentatiegids in eerste instantie doen besluiten vooralsnog de situatie af te wachten. Normaal gesproken, is er zo rond april/mei al de eerste bijeenkomst waarin van gedachten wordt gewisseld hoe de gids er voor het komende seizoen uit zal komen te zien. Even werd er nog gedacht aan een tabloid-achtige editie met heel veel gelijkenissen aan de Italiaanse La Gazetta della Sport. Maar nadat bekend werd dat er officieel met het seizoen gestart kon gaan worden, zijn de koppen ijlings bij elkaar gestoken en heeft dat geresulteerd in een Blauwdruk waarvan iedereen binnen de commissie het eens was: het wordt een waanzinnige editie, een retro-editie. Met een knipoog naar onze aanstaande, 90e verjaardag.
Ideeën hebben en uitspreken is één, ze uitvoeren is nummer twee. Nu hebben wij binnen de commissie de mazzel over meer dan bovengemiddelde creatieve breinen te beschikken dat niemand enige twijfel zou hebben over de uitvoering van de geopperde ideeën. Ik kan u daarom nu al melden dat de gids weer een plaatje van een uitvoering is geworden en veel meer is dan een oppervlakkige presentatie wat wij als vereniging doen en uitvoeren.
Leden en sponsoren krijgen de gids thuis gestuurd maar voor gasten en overige geïnteresseerden verwijs ik graag naar een slogan van een commercial van jaren geleden: “Don’t forget the guide” (graag heel letterlijk vertalen).

Tijmen Beekhuis