Skip to main content

De mooiste club van Nederland

‘Spakenburg is de mooiste amateurclub van Nederland.’ Dit zijn de woorden van Maurice de Ruiter, spits van Sparta Nijkerk. De aanvaller kwam met deze ontboezeming nadat hij, in gesprek met het AD, aangaf zijn contract te verlengen bij Sparta Nijkerk.
De Ruiter, jarenlang doelpuntenmaker bij DVS’33, kwam na een mislukt uitstapje bij IJsselmeervogels op sportpark De Ebbenhorst in Nijkerk terecht. Daar, onder het wakend oog van trainer Speelziek, voelde de buitenspeler zich begrepen. Het beste in voetballer Maurice de Ruiter kwam weer aan de oppervlakte. Met gevolg dat hij in de belangstelling kwam te staan van diverse grote clubs. Waaronder Spakenburg. Ondanks dat de gesprekken goed verliepen en ondanks dat het financiële plaatje klopte koos hij niet voor het blauw en wit van zijn droomclub maar voor het vertrouwde oranje en zwart van Sparta. Geld was niet z’n drijfveer. Het hervonden plezier, de trainer en de spelersgroep die grotendeels in tact blijft waren de belangrijkste argumenten om voor een paar seizoenen te verlengen bij onze oosterburen.

Het zijn begrijpelijke uitgangspunten die leiden tot de keuze voor Sparta Nijkerk. Maar het staat haaks op zijn ontboezeming. Waarom is Maurice de Ruiter van mening dat Spakenburg de mooiste amateurclub van Nederland is? Komt het door onze clubkleuren? Komt het door de historie? Door de fanatiek meelevende supporters of juist door een specifieke wedstrijd die de liefde deed ontbranden? Is zijn zwak voor onze club ontstaan als jeugdspelertje?
Of valt hij juist voor Spakenburg omdat wij Blauwen altijd weer hoge pieken en diepe dalen meemaken? Dat we het als club elke keer maar weer klaarspelen om groots te winnen om daarna weer grandioos te verliezen? Is het die grilligheid die trekt? ‘Vaak gebarsten, nooit gebroken’?

Het interview in het AD geeft geen duidelijkheid. Maurice de Ruiter laat in desbetreffend vraaggesprek nog wel weten dat hij na zijn periode bij Sparta Nijkerk, hij is dan inmiddels 31 jaar, misschien toch nog bij Spakenburg terecht kan komen. Een bijzondere opmerking. Maurice de Ruiter zal toch ook wel begrijpen dat de Blauwe transfertrein maar één keer langs komt? Je springt erop of je laat de trein voorbijgaan. Hij heeft voor de laatste optie gekozen. En daarmee is het momentum weg.

Er kan dus een streep door de naam Maurice de Ruiter. Frustrerend want alle randvoorwaarden waren ingevuld voor deze transfer. Onze TC moet opnieuw aan de bak en zal de speurtocht naar een topaanvaller hervatten. En Maurice de Ruiter? Wat voor hem overblijft, is dat hij, ook ver na zijn actieve voetbalcarrière, genoegdoening kan putten uit de gedachte dat hij ooit bij Spakenburg had kunnen spelen. De mooiste amateurclub van Nederland.

Kerstpakket

Mooi. De foto op de Blauwe website van leden van het hoofdbestuur die samen met een paar oer-vrijwilligers bezig zijn met het vullen van de kerstpakketten.
Dat Blauwe kerstpakket. Altijd weer leuk om de doos open te maken. Je weet wat je te wachten staat maar toch is het elk jaar weer een verrassing om verblijd te worden met al die producten in blauwe verpakking. Een zak paprikachips bijvoorbeeld. In de Albert Heijn niets bijzonders maar zodra je ermee wordt geconfronteerd in het Blauwe kerstpakket dan krijgt zo’n zak chips een hele andere lading.
Een aantal jaren geleden zat er ook een doosje speelkaarten in het kerstpakket. Een speciale Blauwe editie waarbij harten en ruiten voor de gelegenheid niet in de standaardkleur rood waren weergegeven maar in Spakenburg-blauw.
Ik vond het een leuk item. Met trots liet ik de speelkaarten tijdens de feestdagen zien aan mijn ‘rode’ zwager. Hij keek mij triomfantelijk aan en zei de vernietigende woorden; ‘Hebben jullie deze nu pas? Bij IJsselmeervogels hebben we al jarenlang zo’n speciale editie!’
Vanaf dat moment heb ik hem nooit meer paprikachips aangeboden.

Hille Beekhuis

Leave a Reply

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.