Affur de rucloamubordu #134

De maand januari van 2020 zal Thomas van den Houten niet snel vergeten. In de eerste weken van het nieuwe jaar stapelden de bijzondere gebeurtenissen zich in rap tempo voor hem op. Hij begon 2020, officieel gezien, nog als AFC-er. Tijdens het trainingskamp in het zuiden van Spanje kwam op 6 januari het nieuws naar buiten dat de linksback met Zeeuwse roots niet vanaf het nieuwe seizoen maar per direct voor de Blauwe hoofdmacht ging uitkomen.

De eerste competitiewedstrijd tegen de Koninklijke HFC op 11 januari stond hij meteen in de basis. Een week later, zaterdag 18 januari in de thuiswedstrijd tegen ASWH, was hij matchwinner door de enige goal van de wedstrijd binnen te koppen. Beter kan een thuisdebuut niet verlopen.

Daarna volgde AJAX in de Johan Cruijff Arena op woensdag 22 januari. Deze droomwedstrijd kreeg voor de linksback een bijzondere lading doordat hij z’n voetbalschoenen was vergeten. De media sprong er massaal op. De nieuwbakken Blauwe moest voor de persvertegenwoordigers van tv, radio en krant verklaren hoe dit toch had kunnen gebeuren. En of dit nog niet genoeg was besteedde columnist Thijs Zonneveld van het AD er ook nog eens een column aan.

En nog was het in januari niet afgelopen voor Thomas van den Houten want afgelopen weekend, zaterdag 25 januari, stond de pikante uitwedstrijd tegen zijn oude club AFC op het programma. In de voor hem vertrouwde omgeving kon hij op die sobere middag niet voorkomen dat de Blauwen met 2-0 kopje onder gingen tegen zijn oude ploegmaten.

Januari loopt nu op z’n eind, februari dient zich aan. Het is onwaarschijnlijk dat deze nieuwe maand de gebeurtenissen uit januari zal evenaren. Dat zal Thomas van den Houten ook niet verwachten. Maar ik hoop wel dat hij zich kan blijven motiveren want het ultieme hoogtepunt voor een voetballer heeft hij in januari ook al bereikt. Hij werd namelijk vanwege het schoenincident opgevoerd als onderwerp in de legendarische strip van FC Knudde. Mooier dan dat gaat het voor een voetballer niet worden.

De wedstrijd tegen AJAX zorgde in de dagen voorafgaand aan deze bekerontmoeting voor een ware mediahype. Je kon je niet in het dorpscentrum of op het voetbalveld vertonen of je werd besprongen door een cameraploeg of journalist. Twee maatjes van mij uit Vak D overkwam dit ook. Wim ‘Tsopper’ de Graaf zat het ene moment nog rustig te vissen bij de haven tussen de botters. Het andere moment gaf hij voor de draaiende camera’s aan blij te zijn als Spakenburg het in Amsterdam onder de 10 goals kon houden.

Ook Gerrit ‘Soldeerder’ Koelewijn ontkwam niet aan een microfoon. Nadat hij woensdag de kantine verliet om in de bus richting Johan Cruijff Arena te stappen, stond hij ineens in de schijnwerpers om voor geheel Nederland te verklaren dat die andere wedstrijd tegen IJsselmeervogels voor het dorp Bunschoten-Spakenburg nog meer impact heeft.

Daar bleef het voor Vak D niet bij want ik moest er zelf ook aan geloven. Dinsdagavond laat werd ik opgebeld door de redactie van het Radio1 Journaal met het verzoek of ik woensdagochtend, in de hoedanigheid als supporter van Spakenburg, wat kon vertellen over de wedstrijd tegen AJAX.

Die woensdagochtend kwam ik iets voor 8 uur in de uitzending. Nadat ik aan presentator Jurgen van den Berg o.a. wat verteld had over de sfeer in het dorp en met name bij de Blauwen, kreeg ik de gelegenheid om nog een vraag te stellen. Die zogenaamde huiskamervraag was of het ooit eerder is voorgekomen dat er ruim 50.000 toeschouwers zijn afgekomen op een wedstrijd van een amateurclub.

Een uurtje later kreeg ik via Hein Korlaar, Blauwe steward en trouwe Radio1-luisteraar, een berichtje dat mijn vraag was beantwoord. De sportredactie van Radio1 was ermee aan de slag gegaan. Het bleek dat in 2018 de amateurs van het Franse Vendée Les Herbiers de bekerfinale (!) tegen Paris St. Germain gespeeld hebben voor ruim 70.000 toeschouwers. In Nederland was het overigens wel de eerste keer dat het aantal van 50.000 toeschouwers werd aangetikt door een amateurclub.  Waarmee we als Blauwen weer een mooie primeur hebben.

Hille Beekhuis

Er was exact een uur gespeeld in de ArenA toen bij een 6-0 tussenstand Klaas Jan Huntelaar alsnog zijn opwachting mocht maken in de bekerwedstrijd van Ajax tegen Spakenburg. Prompt gingen mijn gedachten terug naar juli 2006 toen de Blauwen in de voorbereiding en ter ere van het 75-jarig bestaan tegen Ajax mochten sparren. Toen was er wel succes want de wedstrijd eindigde in een 3-2 overwinning voor Spakenburg, ondanks dat ene Klaas Jan Huntelaar vanaf het begin in de punt van de aanval stond.

Speciaal voor deze oefenwedstrijd, mocht ik samen met Jan Jaap van der Ven de jeugdspelertjes regelen die met de grote spelers het veld op mochten. Het was hartje zomer dus dachten wij dat dit klusje nog niet zo eenvoudig zou zijn maar binnen no-time hadden wij het geregeld. Youri Koelewijn was ook één van de pupillen en Jan Jaap begeleide de huidig eerste elftalspeler in de catacomben naar niemand minder dan Klaas Jan Huntelaar. Beteuterd keek Youri richting Jan Jaap en zei zonder dralen: “Ik wil met Roderick de Harder het veld op”. En aldus geschiedde. Het blonde knaapje, destijds 6, hooguit 7 jaar moet toen al de beschikking hebben gehad over profetische gaven. Die avond namelijk trok Roderick met zijn team niet alleen de winst naar zich toe, hij scoorde ook en Huntelaar niet.

In de 70^e minuut van de wedstrijd van vorige week in de ArenA, toen Huntelaar er welgeteld 10 minuten in stond, ging Youri naar de kant. Ik heb sterk het idee dat daar maar één reden aan ten grondslag lag; Roderick was in geen velden of wegen te bekennen.