Achter de reclameborden is een kroniek van niet alledaagse gebeurtenissen rondom het sportveld. Opmerkelijke en minder opmerkelijke zaken passeren hierin de revue.
En het begon allemaal nog zo goed. De vrijdagavond voorafgaand aan de derby was er in café De Fuuk een kaartwedstrijd tussen Rood en Blauw. Een prachtig initiatief dat al wat langer op de plank lag maar mede vanwege Covid-19 was het er nog niet van gekomen. Maar nu dus wel. Voor IJsselmeervogels gaven o.a. Rob Hopman en de gebroeders Gijs en Dennis Bos acte de préséance. Spakenburg werd vertegenwoordigd door o.a. teammanager Rut Koelewijn, TC-lid Tybald de Harder en Vakkie D bewoners Wim ‘Tsopper’ de Graaf en Gerrit ‘Soldeerder’ Koelewijn. Bovendien brachten onze Blauwen met Roel Heinen en Witte Jan van Diermen zo’n beetje 100 jaar ervaring aan tafel voor deze wedstrijd ‘kraken’, de complexe variant van klaverjassen. De sfeer was relaxed, de plaagstootjes geraffineerd en het wedstrijdverloop zoals je van een goede derby mag verwachten: onvoorspelbaar. Spakenburg keek zo’n beetje de hele avond tegen een respectabele achterstand aan maar juist in de allerlaatster ronde, aan de allerlaatste tafel, werd de achterstand omgebogen naar winst. De eerste Kraak Cup was daarmee voor de Blauwen. Helaas was dit geen goede voorbode voor de volgende dag.
Gedesillusioneerd dronk ik m’n troostbiertjes in de sporthal. De 4-1 nederlaag was hard bij mij binnengekomen. En ik was zeker niet de enige die tijd nodig had om het pak slaag te verwerken. Bij vele Blauwen stond de verbijstering nog in de ogen. Op enig moment raakte ik in gesprek met Boy van de Beek. De middenvelder was ook aangeslagen en stak z’n teleurstelling niet onder stoelen of banken. Hij deed dat zodanig dat ik niet de indruk had dat ik aan het discussiëren was met een Blauwe selectiespeler. Ik was in gesprek met een Blauwe supporter. Een week later werd bekend dat Boy van de Beek stopt bij Spakenburg. De inwoner van Nijmegen mist de motivatie en gaat andere prioriteiten stellen. Het bericht kwam voor mij niet als verrassing. Tijdens het gesprek in de sporthal had ik al niet de indruk dat ik met een selectiespeler stond de discussiëren. Waarschijnlijk besefte Boy het zelf nog niet maar op dat moment, daar in die treurende sporthal, had hij onbewust de beslissing al genomen die ruim een week later wereldkundig werd gemaakt.
Winnen of verliezen tegen TEC? Alleen al de discussie voeren is dodelijk voor een positief eindresultaat. Want het zaadje van twijfel en tweespalt is met deze discussie geplant in de hoofden van de spelers en dan is er geen houden meer aan. Daarom was het logisch dat Spakenburg verloor van TEC. Opzet? Welnee. Voorspelbaar? Dat zeker.
Een speler zal nooit, om de woorden van jubilaris Koos Werkman te gebruiken, bewust een bal in eigen doel schieten. De Blauwe spelers waren daarom oprecht teleurgesteld na de nederlaag. Maar hoe zit het dan met ons, supporters? Een grote vraag waar geen eenduidig antwoord op te geven is. Vooral omdat elke supporter weer anders in de wedstrijd zit. De ene Blauwe gebruikt het argument dat je geen kans voorbij moet laten gaan om de buren het moeras van de p/d wedstrijden in te duwen. Een andere Blauwe zal juist weer claimen dat je niet moet uitgaan van de tegenspoed van IJsselmeervogels maar van de voorspoed van Spakenburg.
Deze beide argumenten, en allerlei varianten daarop, kwamen na afloop van de wedstrijdtegen TEC samen op ons sportpark. Er hing daardoor een ambivalente sfeer boven de Blauwe Westmaat: verheugd of juist teleurgesteld zijn na een nederlaag van je eigen cluppie. Het was een sfeer die ik nog niet zo vaak heb meegemaakt
Hille Beekhuis
Zaterdag jongstleden moet menigeen zijn ogen hebben uitgewreven toen de basiself van Spakenburg bekend werd gemaakt. Door een bak aan blessures, ziektes, zwaktes, overige kwaaltjes en schorsingen, startte Spakenburg met liefst vier basisdebutanten, allen normaal uitkomend in O23. Thijmen Hilhorst, Peter van de Groep, Kevin van Dieren en Ferebory Kourouma waren de vier die vanaf de eerste minuut mochten starten. Zelfs Unibet was van slag want een dag voor de wedstrijd stond er tegenover winst van Rijnsburg een quotering van 1,48. Zaterdagmiddag rond het middaguur moet ook de opstelling daar zijn binnengekomen want diezelfde quotering daalde subiet naar 1,1. Spakenburg kwam helemaal niet onaardig voor de dag daar op sportpark Middelmors en had zomaar de Rijnsburgers titelkandidaat af kunnen maken. Pas in de 81e minuut wist Delano Asante met een bekeken schuiver Alessandro Damen te passeren en besliste hij zo de wedstrijd. En passant mochten Maarten de Graaf, Brandon Ricardo en Marouan Auahrani in de tweede helft invallen en ook daarmee hun officiële debuut maken. Door zoveel debutanten uit O23 (Auarhani zelfs uit O19!), lag er bij dat team ook een uitdaging want O23 kan nog altijd kampioen worden. De missie daartoe is eenvoudig: de laatste twee wedstrijden winnen om te beginnen tegen Huizen. Uit ging men kansloos met 3-0 de bietenbrug op en met zoveel afwezigen, vreesde men voor het ergste. Doordat het team was aangevuld met spelers vanuit O19 en O18 speelden ook zij fris van de lever én overtuigend. Geheel verdiend werd er met 2-1 gewonnen en houdt men de kampioensdroom levend. Zaterdag aanstaande zal er in Houten gewonnen moeten worden want de plaatselijke SV staat 3 punten voor maar in doelsaldo gelijk. Wint Spakenburg, dan is het op basis van een gunstiger doelsaldo kampioen. Bij de andere twee opties, gelijk of verlies, gaat de champagne naar Houten. Voor de liefhebbers: om 11 uur wordt er daar in Houten afgetrapt. Ook zaterdag zal zowel Spakenburg 1 (tegen HHC) als O23 aantreden met “andere” spelers maar het zal mij niet verbazen dat wij in beide gevallen positief worden verrast. Ooit heeft er een legende de historische en profetische woorden gesproken: “Elk nadeel, hep zijn voordeel”.
Tijmen Beekhuis